زمینه و هدف: برخی از مطالعات قبلی نشان داده اند که نمره کلسیم عروق کرونر (Coronary Artery Calcium Scoring, CACS) می تواند یکی از روش های تشخیص بیماری کرونر باشد. با توجه به وابستگی کلسیم عروق کرونر با جذب و دفع کلسیم در بدن، در این مطالعه، ارتباط هورمون پاراتیرویید (PTH) با بیماری های قلبی و عروقی مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی در سال1390 در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران، بیماران مشکوک به بیماری عروق کرونر و کاندید آنژیوگرافی کرونر ابتدا تحت سی تی اسکن جستجوگر چند جانبه بدون تزریق non-enhanced (Multidetector Computed Tomography, MDCT)، قلب قرار گرفتند و CACS آن ها تعیین شد. سپس بیماران تحت آنژیوگرافی کرونر قرار گرفتند و تنگی بیش از 50% معنی دار در نظر گرفته شد و بر اساس نمره جنسیتی (Gensini score) شدت درگیری عروق کرونر مشخص گردید. هم زمان سطح سرمی هورمون پاراتورمون، کلسیم و فسفر سرم تعیین و رابطه میان کلسیم عروق کرونر و بیماری عروق کرونر با PTH و شاخص های متابولیسم کلسیم تعیین گردید.یافته ها: 178 بیمار شامل 50 زن و 128 مرد وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران 56.2±11.8 سال با دامنه 25 الی 87 سال بوده است. ضریب همبستگی CACS با Gensini score معادل 0.507 (P<0.001)، با هورمون پاراتورمون سرم معادل -0.037 (P=0.693)، با کلسیم سرم معادل 0.062 (P=0.499) و با فسفر سرم -0.061 (P=0.506) به دست آمد. هورمون پاراتورمون سرم در بیماران دارا و فاقد بیماری کرونر (CAD) به ترتیب 21.8±11.6 و 23.2±11.5 پیکوگرم در دسی لیتر بود (P=0.427). نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان می دهند که CACS شاخص مناسبی برای ارزیابی درگیری کرونر و شدت آن می باشد ولی رابطه ای بین PTH با شدت درگیری کرونر و میزان CACS یافت نشد.

مقدمه: نمره ی کلسیم شریان کرونر به عنوان معیاری قابل اعتماد برای آترواسکلروز عروق کرونر می باشد. این مطالعه رابطه ی بین نمره ی کلسیم شریان کرونر، حوادث قلبی-عروقی و سندرم متابولیک را ارزیابی کرده است. روش ها: این مطالعه به روش مقطعی (Cross-sectional) در سال 1398 در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان انجام شد. آن دسته از بیمارانی که با شکایت درد تیپیک و آتیپیک قفسه ی صدری به اورژانس بیمارستان الزهرا (س) مراجعه نموده و احتمالات قبل از آزمایش (pre-test probability) آن ها بین 5 تا 15 درصد بوده و کاندید انجام سی تی آنژیوگرافی عروق کرونری بودند، وارد این مطالعه شدند. پس از انجام سی تی آنژیوگرافی، نمره ی کلسیم کرونری آن ها محاسبه و در پرونده ی آن ها ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری Mantel-Hanzel Chi-square تطبیق شده دو دامنه و آزمون همبستگی (Bivariate correlations)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: ارتباط سندرم متابولک با نمره ی کلسیم شریان کرونری از نظر آماری کاملا معنی دار بود (20/19-5/48، 95 درصد CI، 10/52 = Odds ratio). از نظر جنسیت، افراد مبتلا به سندرم متابولیک (در مردان حدود 4 برابر زنان)، شانس داشتن نمره ی کلسیم شریان کرونری بالاتر داشتند. پس از تطبیق جنسیت به روش Mantel-Hanzel، شانس ابتلا به سندرم متابولیک و نمره ی کلسیم شریان کرونری 1 و بالاتر، 9/96 به دست آمد. وجود همبستگی نمره ی کلسیم شریان کرونری و سندرم متابولیک از نظر آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: نمره ی کلسیم شریان کرونری در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک (Met S) شیوع و پیشرفت بیشتری دارد و این دو پیشگو کننده های ارزشمندی برای بیماری های کرونر قلب می باشند.

مقدمه: برخی مطالعات نشان داده است که نمره ی کلسیم و پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (High-sensitivity C-reactive protein یا HS-CRP) با بیماری های عروق کرونر ارتباط دارد، اما تاکنون نظریه ی قطعی در این زمینه ارایه نشده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سطح سرمی HS-CRP و نمره ی کلسیم با بیماری های عروق کرونر انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، 200 بیمار کاندید سی تی آنژیوگرافی مورد بررسی قرار گرفتند. سطح HS-CRP و نمره ی کلسیم عروق کرونر در نمونه ها اندازه گیری و ارتباط آن با میزان درگیری عروق کرونر بررسی و مقایسه گردید. یافته ها: همبستگی مستقیم و معنی داری به میزان 25 درصد بین نمره ی کلسیم و سطح HS-CRP مشاهده شد (001/0 > P). نتایج تحلیل چند متغیره نشان داد که شانس گرفتگی عروق کرونر در مردان 51/3 برابر زنان، در مصرف کنندگان سیگار 7/3 برابر غیر سیگاری ها، در افراد دارای سابقه ی فامیلی مثبت 6/7 برابر سایرین، در مبتلایان به پرفشاری خون 8/5 برابر افراد سالم، در نمره ی کلسیم بالا 1/4 برابر بقیه ی اشخاص، در HS-CRP محدوده ی شدید 8/11 برابر افراد دارای محدوده ی طبیعی و در مبتلایان به چربی خون بالا 1/8 برابر بقیه افراد بود. نتیجه گیری: سطح HS-CRP در بیماران دچار بیماری عروق کرونر نسبت به افراد بدون درگیری کرونری بالاتر می باشد و رابطه ی مستقیم و معنی داری بین این شاخص و نمره ی کلسیم وجود دارد. به نظر می رسد HS-CRP شاخص مناسبی برای تعیین خطر بیماری های عروق کرونری باشد. در عین حال، انجام مطالعات بیشتر در این زمینه پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: بیماری های قلبی عروقی و کبد چرب غیرالکلی بیماری های شایع غیرواگیر در اکثر کشورهای توسعه یافته هستند و به علت تغییرات سبک زندگی، نرخ بروز آن­ها در حال افزایش است. در این مطالعه، هم بستگی بین کبد چرب و حجم چربی اپی کارد و نمره ی کلسیم شریان های کرونری بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، به روش نمونه­گیری دردسترس و متوالی، تعداد 136 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان قلب و عروق فرشچیان همدان برای CT آنژیوگرافی عروق کرونر انتخاب شدند. با استفاده از دستگاه سی تی اسکن مولتی دتکتور 128 اسلایس زیمنس، نمره ی کلسیم عروق کرونر بر اساس معیار Agatston و حجم چربی اپی کارد بررسی و سنجیده شد. سونوگرافی کبد با استفاده از دستگاه GE مدل Voluson E6و پروب عمقی 3 تا 5 MHz انجام شد و درجه ی شدت کبد چرب بر اساس میزان اکوژنیسیته ی کبد در سونوگرافی تعیین شد. تجزیه وتحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS26 و آزمون های آماری انجام گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن بیماران 12/90±52/10 سال بود و 50/5 درصد مرد و 49/5 درصد زن بودند. از نظر گرید کبد چرب، 64 نفر (47/1 درصد) نرمال، 48 نفر (35/3 درصد) گرید یک، 21 نفر (15/4 درصد) گرید دو و 3 نفر (2/2 درصد) گرید سه بودند. میانگین و انحراف معیار نمره ی کلسیم کرونر 35/40±30/76 و حجم چربی اپی کارد 36/56±86/46 بود. شدت کبد چرب با نمره ی کلسیم عروق کرونر و حجم چربی اپی کارد ارتباط معنی­دار نداشت (0/05P>). نتیجه گیری: به نظر می­رسد شدت کبد چرب با حجم چربی اپی کارد و نمره ی کلسیم عروق کرونر ارتباطی نداشته باشد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

آزمون های مرکب شامل چند خرده آزمون هستند که ممکن است به لحاظ محتوا و تعداد پرسش ها متفاوت باشند. برای تفسیر پذیری بهتر و مقایسه پذیر کردن نمره خرده آزمون ها، نمره خام به دست آمده از خرده آزمون ها به مقیاس مشترکی تبدیل می شود که به آن نمره مقیاس گفته می شود. یکی از روش های مرسوم تبدیل نمره های خام به نمره های مقیاس، تبدیل مقیاس نرمال است. در این تبدیل از فراوانی تراکمی و رتبه درصدی هر نمره برای ساختن نمره مقیاس استفاده می شود. هدف این پژوهش، بررسی اثر به کارگیری روش پیش هموار سازی فراوانی نمره ها و پس هموارسازی آنها بر میزان خطای استاندارد اندازه گیری شرطی نمره های مقیاس است. برای بررسی این اثر از 10000 داده شبیه سازی شده و 10000 داده واقعی آزمون سراسری ایران در گروه آزمایشی ریاضی و فنی در سال 1395 بهره گرفته شد. همچنین از روش های هموارسازی دو جمله ای کرنل و هموارسازی اسپلاین به ترتیب برای هموار کردن فراوانی نسبی نمره ها و نمره های مقیاس استفاده شد. برای مقایسه نمره های مقیاس ساخته شده از خطای استاندارد اندازه گیری شرطی نمره ها بهره گرفته شد. نتایج پژوهش، نشان دهنده مقدار بالای ضریب پایایی برای همه روش ها بود. ضمن اینکه تحلیل نمودار و میانگین خطای استاندارد اندازه گیری شرطی نشان داد که در آن دسته از روش های تبدیل نمره های خام به نمره های مقیاس که از پیش هموار سازی فراوانی، استفاده شده است، میانگین خطای استاندارد اندازه گیری شرطی کمتر بوده و استفاده از پیش هموار سازی تا حد مطلوبی نوسان خطا برای سطوح مختلف نمره ها را کاهش داده است.

هدف از نگارش این مقاله، انتخاب روشی مناسب برای مرتبط کردن نمره های سوابق تحصیلی به نمره های آزمون سراسری ورود به دانشگاه به جای استفاده از روش نرمال سازی بود. سپس دو روش مورد اشاره بر اساس خطای استاندارد اندازه گیری شرطی مقایسه شدند. برای دستیابی به این هدف، نمونه ای 5000 نفری از جامعه دانش آموزان دانش آموخته سال 1393 رشته ریاضی فیزیک انتخاب شد که در آزمون سراسری ورود به دانشگاه سال 1394 شرکت کرده بودند. پس از بررسی عامل های معرفی شده توسط «دوران» روی نمره ها و نیز نظر پمریچ و همکاران (2004)، تطابق برای مرتبط کردن نمره ها در نظر گرفته شد. سپس روش های میانگین، خطی و همصدک سازی برای تبدیل نمره های آزمون های پیشرفت تحصیلی به آزمون سراسری ورود به دانشگاه استفاده شد. نتایج نشان داد که روش همصدک سازی کمتر به گروه وابسته است؛ بدین سان، با استفاده از این روش، نمره های این آزمون ها برای تصمیم گیری ها با یکدیگر قابل مقایسه هستند. همچنین، در این پژوهش نشان داده شد که خطای استاندارد اندازه گیری شرطی برای روش ارایه شده بسیار کمتر از روش مورد استفاده توسط سازمان سنجش آموزش کشور است.

مقدمه: مقایسه نتایج ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان با نمره خودارزیابی اساتید می تواند به شناخت نقاط قوت و ضعف سیستم ارزشیابی کمک کند و در دستیابی به هدف ارزشیابی که ارتقای کیفیت می باشد مفید واقع گردد. این مطالعه با هدف بررسی همخوانی نتایج خودارزیابی اساتید با ارزشیابی دانشجویان از آنان در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام گرفت.روش ها: مطالعه از نوع همبستگی بوده و جامعه و نمونه پژوهش کلیه دانشجویان و اعضای هیات علمی غیربالینی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بودند که در سال تحصیلی 87-86 در دانشکده های مختلف به آموزش اشتغال داشتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای بر اساس مقیاس لیکرت، شامل 15 سوال 5 گزینه ای بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-15 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: ضریب همبستگی بین نمرات ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان و نمرات خودارزیابی اساتید 0.158 بود .(p=.034) میانگین نمرات خودارزیابی اساتید 4.53±0.36 و ارزشیابی آنان توسط دانشجویان 4.04±0.39 بود (p=.0001 و t=13.34). میانگین نمره خودارزیابی بیش از90 درصد اساتید بالاتر از 4 (در حد عالی) بود.نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد بین نمرات ارزشیابی استادان توسط دانشجویان و نمره خودارزیابی آنان همبستگی ضعیفی وجود دارد. با توجه به اهمیت ارزشیابی های دانشجویی باید زمینه هایی برای جلب نظر اساتید و پذیرش نتایج این ارزشیابی فراهم نمود.

بررسی های پرسشنامه ای نمی تواند به طور شفاف رغبت و اشتیاق دانشجویان را در برابر شانسی زدن گزینه ها نشان دهد. در این مقاله سعی شده است تا میزان موفقیت انتخاب اتفاقی و شانسی در آزمون های تمام تستی محاسبه شود. برای این کار کلیه پاسخ نامه های مربوط به دروس تمام تستی در یک نیمسال در سطح منطقه پنج تصحیح شده و دو گروه قوی و ضعیف تعیین گردیده است. سپس مقایسه ای بین پاسخ های این دو بر اساس معیارهای ضریب دشواری و ضریب تمیز انجام گرفته است. نتایج در کل حاکی از مطلوب بودن اوضاع به نفع گروه پایین است. همچنین، رشته تحصیلی و شماره سوال در یک آزمون نشان دادند که به عنوان عوامل بسیار موثر هستند و وجود نمره منفی نتوانسته مانع از شانسی زدن گزینه ها شود.

فرض کنید G یک گروه متناهی باشد و C(G) یک خانواده از زیرگروه های دوبدو غیر مزودج از G باشد. ماتریسی که درایه KH -ام آن تعداد نقاط ثابت مجموعه G/K تحت عمل H است را جدول نمره G می نامیم که در آن H و K عناصر C(G) هستند. شینساکو فوجیتا برای اولین بار واژه نمرشت را تعریف کرد تا نمره نمایش های جایگشتی و سرشت های نمایش های خطی را همزمان مورد مطالعه قرار دهد. در این مقاله ما این جداول را برای کلاس های خاصی از گروه های متناهی به دست می آوریم.